БичлэгТолгойг минь илээд үнсэх хүн үгүй
Томоогүйдоно үмүйлэхэд загнах хүн үгүй
Алдаж эндэхэд зөвлөх хүн үгүй
Аавтайгаа хамтдаа гээд хэлэх хүн үгүй
Таньдаа зохиолж шүлэг бичэхэд
Тав арван хуруу маань салганах юм
Тайван сэтгэлийг тэртээх үзүүрт
Таныгаа санасан сэтгэл орших юм
Хүүгийн нулимс урсаад л биз
Хорвоод таныг минь буцаагаад авчирх биш дээ
Гашуун ус амттагдаад л биз
Ганцхан таныг минь амьлуулах биш дээ
Бага байхдаа булшин дээр чинь очиж билээ
Буурал эмээтэйгээ хамтдаа алхаж билээ
Аав таныхаа нэрийг хараад гайхахдаа
Айдаа би жаахан хүүхэд байж тэр үед гэж бодогдоно
Хүн биеэсээ салах өдөр чинь
Өөд болж буй хүнийг хараад яахав гээд ээж минь очуулаагүй
Хүүгээ хүлээсэн л байхдаа та минь
Өршөөл гууядаа сайн үр чинь байгаагүй дээ
Хүүгийн нулимс хичнээн урсавч
Хүчилж гаргасан нь цөөхөн байх
Хүүгийн нулимс үнэхээр гашуун ч
Хайрт аав таныгаа санасан сэтгэлтэй зүйрлэшгүй
07.25.07
